Terwijl ik dit schrijf zit ik nog op mijn roze wolk van mijn PR in New York. 

In april van dit jaar had ik mijn eerste marathon in Rotterdam gelopen. Ik had hier zonder hulp voor getraind. Ik kreeg steeds meer het idee dat er meer uit mijn trainingen te halen moest zijn. Het ging me prima af en de duur kon ik aan, alleen merkte ik toch weinig verbetering.

“Als je wilt, kan ik je hazen”

Meedoen aan de Marathon Amsterdam met Tjeerd als haas! Daar heb ik niet lang over hoeven na te denken toen Tjeerd mij dit bericht stuurde. Het was wel de eerste keer om zoiets mee te maken. En geen seconde spijt van gehad. Van begin tot eind begeleid worden is echt super.

RTV Drenthe liep een dag mee met Andrea en maakte daarvan de volgende reportage. 

Soms heb je van die atleten die maar geen vooruitgang boeken. Als trainer zit je dan wel eens met je handen in het haar. Want vooruitgang is een logisch effect van training, toch? Of bestaan zogenaamde non-responders echt? Vandaar dit artikel.

Het is winter en overal in het land zie je crossloopjes georganiseerd worden. Bijna elke atletiekclub organiseert er wel ergens één, al dan niet passend in een regionale competitie. Jong en oud trekken wekelijkst de schoenen of spikes aan om lekker door het bos of door de landerijen te racen. Je hebt maar weinig nodig.