3 maal scheepsrecht voor Jasper
Rotterdam was voor mij de 3e poging voor een sub 2:45 marathon. De voorgaande 2 voorbereidingen werden beide verstoord door blessures, waardoor uiteindelijk het doel niet haalbaar was op de wedstrijddag. Dit maal was het een fantastische voorbereiding en ben ik helemaal heel gebleven. Alle trainingen keurig volgens het schema af kunnen werken. Daarbij veel samen kunnen trainen met Vincent en Bas, die in eerste instantie ook ambities hadden. Echt heerlijk om het samen te kunnen doen, want sommige trainingen zijn gewoon erg moeilijk om solo op te brengen. Beide helaas wat tegenslagen gehad, waardoor hun doel niet haalbaar was. Wat voor mij uiteindelijk erg gunstig uitviel, want hierdoor had ik 2 "luxe" hazen. Gezamenlijk hadden we een studio in Rotterdam geboekt en op zaterdag afgereisd naar Rotterdam. Vooraf vol met ambities voor de marathon en daarnaast ook grootse ambities hoe we het zouden vieren als het doel behaald zou worden; de gele kanarie en de Witte de Withstraat. De druk lag er wel op, want het weekend draaide volledig om mijn presentatie. Ondanks deze druk toch wel goed geslapen (voor het eerst dat dit lukt de nacht voor de marathon). Zondagochtend heel relaxed de voorbereidingen getroffen, om vervolgens een kilometertje in te lopen naar de Erasmusbrug. Daar voor de allerlaatste keer "Lee" aangehoord en vervolgens was het eindelijk zo ver. De opdracht was duidelijk: de beide heren volgen en niet te gek starten. Vooraf hadden we afgesproken om tot 30k op tempo 3:50 te lopen, zodat er in de eindfase genoeg marge zou zijn om die sub 2:45 binnen te slepen. De eerste 21.1 vlogen voorbij (1:20:42) op een tempo van 3:48 per kilometer en het voelde alsof we met z'n 3en een ontspannen longrun aan het doen waren, heerlijk! In m'n hoofd speelde het scenario dat het zo makkelijk liep en dat het misschien wel mogelijk zou zijn om hem negatief te gaan lopen. Totdat ineens uit het niets op kilometer 23 m'n bovenbenen in de fik stonden. Heel vreemd, want in de voorbereiding had ik dit nooit meegemaakt. Hierdoor hebben we het tempo iets naar beneden gedaan, maar toch elke kilometer tussen 3:50-4:00 kunnen houden. We hadden tenslotte best wat marge opgebouwd. Uiteindelijk mentaal de knop om gezet en de bovenbenen geaccepteerd; het werd er toch niet beter op, maar veel slechter werd het ook niet. Aangekomen bij Andrea op kilometer 32 wist ik dat het doel er nog in zat en kreeg ik het vertrouwen dat het ging gebeuren. Vijf kilometer verder is Vincent er bij kilometer 37 tussenuit gegaan, om de marathon vervolgens op een iets lager tempo uit te lopen. Vooraf hadden we dit alledrie totaal niet verwacht en dachten we dat hij er halverwege uit zou stappen. Na 2 maal een steek in m'n mild overleefd te hebben kwamen we op het 40 kilometer punt door op 2:35 en een beetje. Toen wist ik het zeker, dit gaat we fixen en gaf ik Bas een kleine box. Op dat punt dacht ik, opgezweept door het publiek, nog 1 keer alles geven en toch nog even extra versnellen. Dit was helaas voor korte duur, want bij die versnelling speelde er een klein pijntje op in m'n kuit. Hierdoor heel snel tot de conclusie gekomen om hem gewoon steady uit te lopen. Laatste bocht de Coolsingel op. Hier nog een high-five aan Vigo (mijn zoontje) en de vrouw kunnen geven, om vervolgens de klok te zien en daarop de bevestiging te krijgen dat we het gingen halen. Nog even alles gegeven om zelfs nog onder de 2:44 te duiken. Finishtijd: 2:43:57 😁. Missie volbracht ennn alledrie zo kapot dat we helemaal niks waar gemaakt hebben van de ambitieuze plannen om Rotterdam die middag/avond nog onveilig te maken🙃