Soms heb je van die atleten die maar geen vooruitgang boeken. Als trainer zit je dan wel eens met je handen in het haar. Want vooruitgang is een logisch effect van training, toch? Of bestaan zogenaamde non-responders echt? Vandaar dit artikel. 

Eigenlijk kan ik gelijk het antwoord wel verklappen. Non-responders bestaan niet. Wel kun je zeggen: “reageerde niet op de training.” Maar waar komt dat dan door? Dat kan veel oorzaken hebben. En dus ook veel oplossingen. De uitdaging voor ons zit hem in het vinden daarvan. 

Was de intensiteit van de trainingen juist? Het volume van de training? De frequentie in de vorm van het aantal per tijdseenheid? En ga zo maar door...

Zo kwam ik een interessant onderzoek tegen. 73 willekeurig gekozen studenten werden in 2 groepen verdeeld en kregen 2 verschillende type trainingen voorgeschoteld in een bepaalde periode. Cardiotraining of gewichtheffen. Een gedeelte van elk van de twee groepen reageerde niet op de aangeboden trainingsprikkels. Oftewel met een test na het trainingsprotocol werd er geen significante vooruitgang gevonden. 

Later werd de studie nogmaals uitgevoerd, maar nu andersom. De cardiogroep mocht gewichtheffen en de gewichtheffers cardio. En wat gebeurde er? De zogenaamde non-responders uit de eerste periode reageerden nu wel. Wat opvallend was, er waren nu drie groepen op te maken. Een groep die reageerde op beide trainingen. Een groep die alleen reageerde op gewichtheffen. En een groep die alleen reageerde op cardio. Maar allemaal reageerden ze dus ergens op. 

Kijk daar kunnen we iets mee!

Aangezien we het hier op deze site voornamelijk over duursporters hebben past het volgende onderzoekje nog wat beter. 

De studie had vijf groepen die allen een cardiotraining deden op 60% van Vo2 max. Dat saaie D1 zeg maar. Groep 1 deed dit één uur in de week. Groep 2 twee uur, groep 3, drie uur, enz. Na vier weken had 70% van groep 1 geen verbetering in Vo2 max (nog steeds de beste voorspeller van uithoudingsvermogen). Groep 2, 40% en groep 3, 29%. Groep 4 en 5 verbeterden allemaal! 

Na 4 weken zonder training hebben de onderzoekers de studie herhaald. Alle deelnemers deden dit keer vijf uur op 60% van Vo2 max. En tadaaa, allemaal vooruitgang! En dan ook nog significant (minimaal 4%) Zullen wel geen goed getrainde hardlopers bij hebben gezeten denk ik dan! 

Als trainer hebben we dus zo enorm veel mogelijkheden om uit te vinden waar iemand wel en niet op reageert. Stel ze deden deze vijf uur op 70%. Of met wat intervallen op 90%. Of intermitted fasting tussen twee trainingssessies. Een fascinerende puzzel. En dan hebben we het nog niet eens over levensstijl. Zeg maar de rest van die 23 uur van de dag bij een gemiddelde sporter. 

Dat dat minstens zo belangrijk is laat het volgende en laatste onderzoekje zien. Ik kan er uren over door gaan, maar dan haken jullie ergens af hè?

Komt ie. In de USA werd een groep studenten getest met een zeer kleine hoeveelheid training. Wat het precies was kwa omvang kon ik niet ontdekken, maar wat het ook was: 34% reageerde niet. Na zes maanden werd het protocol herhaald en nu reageerde 26% niet. Het opvallende was, het waren bijna allemaal andere studenten die dit keer niet reageerden. Ze deden vervolgens een test met vragen om de reden boven water te krijgen. En wat bleek? De leefomstandigheden waren de oorzaak. Stress, examens, vermoeidheid, slechte voeding…

Geef dus niet gelijk de trainer de schuld als je geen vooruitgang boekt. Maar kijk ook naar het volledige plaatje. Een dag heeft 24 uur en die trainer heeft invloed op? Als ik twee uur zeg is het al best veel.