Afgelopen zondag was het dan zover: de 10 km Stevensloop in Nijmegen. Toen ik zo'n 3 à 4 jaar geleden begon met hardlopen, had ik nooit gedacht dat hardlopen zoveel voor mij zou gaan betekenen. Als danser en balletdocent werd hardlopen mij altijd afgeraden: te blessuregevoelig en het zou niet bijdragen aan de juiste spiergroepen. Hardlopen heeft om deze reden altijd op de achtergrond gestaan, maar sinds ik niet meer uitvoerend dans en alleen lesgeef, heeft hardlopen meer ruimte gekregen. Na mijn eerste hardloopevenement in Utrecht was ik verkocht en begon ik fanatieker te trainen. Door hardlopen leer je jezelf beter kennen, aanvoelen, incasseren en jezelf te pushen, maar ook om jezelf te omarmen. Voor mij voelt het als een soort therapie, het brengt je dichter bij jezelf.