Het is winter en overal in het land zie je crossloopjes georganiseerd worden. Bijna elke atletiekclub organiseert er wel ergens één, al dan niet passend in een regionale competitie. Jong en oud trekken wekelijkst de schoenen of spikes aan om lekker door het bos of landerijen te racen. Je hebt maar weinig nodig.
Een stel afzetlintjes in een stuk land met wat parkeerterrein is al voldoende. Ooit liep ik eens zo’n cross in Dour (Belgie). Onderdeel van de Lotto crosscup en wekelijks op Sporza te zien tussen het veldrijden door, wat eigenlijk de tegenhanger is vanuit het wielrennen. Wat mij opviel was het enorm hoge niveau en het bijzonder simpele parcours. Een paar bultjes, wat gras, modder en een inschrijftent met friet, bier en de geur van allerlei smeersels om de spieren warm te houden in de vaak koude en natte omstandigheden. Dat crossen is goed voor je zeggen oudere coaches vaak.
Crossen doe je niet op tijd maar op plek. Op veel atletieknummers gaat het om tijd over een bepaalde afstand. Het is heerlijk om dat eens een langere periode los te laten. Weg klokje, weg hartslagmeter en gps. Doeltijden overboord. Gewoon sjouwen voor wat je waard bent. Knokken voor je plekje, hoe beter bezet het deelnemersveld hoe mooier! Strijden tot de finish! Daarbij komt de aard van het parcours. Je wordt telkens gedwongen om te wisselen van pasfrequentie, paslengte en plaatsing van je voeten.
Vaak zijn er ook heuvels waardoor je snelheid ook enorm wisselt. In stukken blubber of zand moet je ook echt zoeken naar een manier om toch snelheid te houden, omdat er geen grip is. Zo wordt je hele lichaam gedwongen aan het werk gezet terwijl je hoog in je Vo2 max zit. Best uitdagend! Je leert ook hoe diep je kunt gaan. De crossjes zijn vaak niet zo lang en door de strijd wordt je gedwongen tot de finish te blijven geven. Anders ben je zomaar 10 plekken kwijt in de beter bezette wedstrijden. Dat is eens iets anders dan je lokale dorpsloop waarbij je voor de start om je heen kijkt en al weet wat het podium wordt.
Na de finish kijk je vervolgens naar je positie in de uitslag en naar je gevoel. Verder heb je geen referentie, dus ga je gewoon weer lekker verder met trainen. Zonder bevestiging van je vorm te zoeken in de vorm van tijden of pr's. Crossen verplicht je dus eigenlijk om te denken in het proces. En dat is vaak veel meer waard dan een bepaalde tijd nastreven. Dus kijk eens in je regio waar ze zijn en doe er aan mee!